Δημοκρατία της Μέσης Γης: Στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
Τελείωσε! Θα πέσουν, και, αντί να αποσυρθούν στα παρασκήνια, να κόψουν φλέβες και να σοδομίσουν ο ένας τον άλλον, οι ηθοποιοί περνούν μπροστά και απειλούν να ξεκινήσουν από την αρχή! Ο ένας θυμίζει τον Πινόκιο στη «Φαντασία» των παιδικών μου χρόνων. Ο άλλος τον πρωταγωνιστή της ταινίας «Rain Μan». Ο τρίτος δε θυμίζει τίποτα, δε λέει τίποτα. Η τέταρτη να διατηρεί την αντιπροσωπία, ενώ το εργοστάσιο έχει κλείσει. Υπάρχει άλλος; Ναι, κάτι ανάμεσα σε Μουσολίνι και Λένιν, fun to watch, που λένε τα Αμερικανά. Κανείς δε μιλάει για τον κόσμο που έρχεται, γιατί κανείς -ή ελάχιστοι- δεν είναι σε θέση να δει αυτό που έρχεται. Εδώ κι εκεί ανακαλύπτω φράσεις για τον τεχνολογικό μεσαίωνα που έχω γράψει εδώ και 15 χρόνια. Δεν πειράζει. Θα περιμένω. Πού ξέρετε; Δεν αποκλείεται στο τέλος της ζωής μου να με ανακαλύψει ο κ. Μάκης και να με καλέσει να μιλήσω για το ποιος σκότωσε την αυτοκινητοβιομηχανία στην Ελλάδα! Εκεί έφτασε η διαφάνειά μας. Κανείς δε μας «βλέπει» πια. Εντελώς διάφανοι. Αόρατοι, ρε παιδάκι μου. Και τα Μηδενικά, οι Βουλευτές, τα Τεμπελόσκυλα πρώτο τραπέζι πίστα. Τους σιχάθηκα τους κάφρους, αλλά και καταλαβαίνω γιατί αποστρέφουν το πρόσωπο από τους 4Τ, τους ανθρώπους τους, τις Τεχνικές Εκδόσεις και τον γράφοντα. Τυφλώνονται μόλις μας κοιτάξουν!Πλίνθοι και κέραμοι είναι αυτό το «Εν Λευκώ». Οι λόγοι διάφοροι, όχι αναγκαστικά με τη σειρά που αναφέρονται. Ας δούμε μερικούς...
1. Πέταξα με ακόμα ένα μαχητικό, το Mirage 2000-5.
2. Οδήγησα το Mitsubishi Lancer Evolution - και άλλαξα τ’ όνομά μου σε Benjamin Button.
3. Οδήγησα το Kia pro_cee’d και διαπίστωσα πως, ναι, ο κόσμος πράγματι άλλαξε.
4. Για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω αλλά και για όσα δεν μπορώ να πω λόγω των περιστάσεων (επισκεφθείτε το [email protected]), των μετεωρολογικών συνθηκών και των προβλέψεων του μάντη Κάλχα για το υπόλοιπο της ζωής μου, τα κείμενά μου διακρίνονται από μια ασάφεια! Βέβαια, οι αναγνώστες που μεγαλώσαμε μαζί ή εκπέμπουν και λαμβάνουν στο ίδιο μήκος κύματος συλλαμβάνουν το υπονοούμενο, αλλά who the fuck cares? Ποιος είμαι εγώ να μιλήσω για τη χαμένη τιμή της Ελληνικής Αυτοκινητοβιομηχανίας, για το σοδομισμό του Μηχανοκίνητου Αθλητισμού, της Γενικής και Αθλητικής Αεροπορίας; Υπάρχουν άλλοι, περισσότερο... ειδικοί! Από τα βάθη της (κουρασμένης) μου ψυχής, πίσω από τις χιλιάδες ώρες που έχω διαθέσει για να «φιλάω κατουρημένες ποδιές» -για να γίνουν όσα έκαναν οι 4ΤΡΟΧΟΙ τα τελευταία 40 χρόνια, για τους διαγωνισμούς σχεδίασης, τις παρουσιάσεις κρυφών ταλέντων στο κοινό (που «ξέχασαν» να πουν ποιος τους ανακάλυψε και τους έκανε γνωστούς)- και κάτω από το βάρος των περιττωμάτων που -κάθε ημέρα- αποθέτει σε «μένα», στο περιοδικό και στην ιστορία του το «Σύστημα», ένα πράγμα έχω να πω: ¶ι σιχτίρ, ντενεκέδες.
Απασφάλισα, λοιπόν, και είμαι έτοιμος να πετάξω τη «χειροβομβίδα». Αρκετά με τους αγράμματους, τους δημοσιοσχεσάδες, τους πωλητές συνειδήσεων, αρκετά με το θέατρο του παραλόγου που παίζω τα τελευταία 6 χρόνια. Αρκετά με τον Κωστάκη, τον Γιωργάκη, τον Γιαννάκη, τη Φάνη, τη Μιλένα, τον ¶κη και τον Σάκη. Αρκετά με εμένα!
Παρακολουθώ τον πανικό που έχει πέσει στην κυβέρνηση, στα τηλεπαράθυρα, στα πρωινάδικα, στους τύπους που ψωνίζουν (και ψωνίζονται) στον μπιντέ. Ακόμα παρακολουθώ τον τρόμο στα μάτια των καλόπαιδων που βλέπουν τις φούσκες τους να σκάνε μαζί με τα bonus. Διαβάζω πως οι «αναπτυγμένες» χώρες τυπώνουν χρήμα σαν τρελές προκειμένου να βουλώσουν τις τρύπες που οι ίδιες δημιούργησαν και να κερδίσουν χρόνο μέχρι τους επόμενους γύρους (τους πολέμους που ετοιμάζουν). Παράλληλα, νιώθω πως έφτασε ο καιρός να χτυπηθεί το botox, αλλιώς ο πλανήτης θα εκραγεί (λες και δεν... έχει!). Με όλα όσα συμβαίνουν, με τους νόμους για τις... κουκούλες, τα τυφλά χτυπήματα, που δεν καταλαβαίνω από πού προέρχονται, αφού οι περισσότεροι στόχοι είναι «λάθος», διαισθάνομαι πως -σύντομα- η Ελλάδα θα γίνει προάστιο των Σκοπίων.
Κωστάκη, κινδυνολογείς, μου έλεγε τεκνό της Λούγκρας. Κωστάκη, κοίτα τ’ αυτοκινητάκια σου, ειρωνευόταν το θηλαστικό που δεν έχει δουλέψει ούτε μία ώρα στη ζωή του. Τι κι αν έλεγα (και έγραφα) πως σε λίγα χρόνια η χωρίς όριο σπατάλη θα κάνει τους νεκρούς να βγουν από τους τάφους; Δεν αντιλαμβάνεσαι πως οι Σταυροφόροι και οι υπερατλαντικοί τους πάτρωνες θα βομβαρδίσουν χώρες, θα φτιάξουν προτεκτοράτα, θα αλλάξουν σύνορα, θα σοδομίσουν ιστορίες, χώρες και λαούς; Είσαι τρελός, απαντούσε το σοσιαλιστικό χοιρινό και το νεοφιλελεύθερο Brioni. Μόνο το ΚΚΕ δε «μου την είπε», ίσως επειδή ξέρω την... Κανέλλη!
Υπνωτισμένος βλέπω τις ομιλούσες κεφαλές στα «παράθυρα» να εκτοξεύουν τις ίδιες μπούρδες που έλεγαν πριν από 40 χρόνια. Ούτε μία νέα ιδέα, μία πρόταση που να αξίζει. Ίδια επιχειρήματα του στιλ «σας πήραμε-σας πήραμε φλουρί κωνσταντινάτο, μας πήρατε-μας πήρατε βαρέλι δίχως πάτο». Εικόνα μίζερη, συγκαμένη, δυσκοίλια με τύπους και τύπισσες που, αν δεν είχαν εκλεγεί (από ένα λαό που ψηφίζει ό,τι βλέπει στο χαζοκούτι), θα πέθαιναν από την πείνα λόγω ανικανότητας να κάνουν το παραμικρό!
Και οι κυρίες; Ω, οι κυρίες! Η Dora von Dracula, η Booby Galore, η Mini Mae Mo, η Miss Olive και άλλα μορφώματα του πολιτικά ορθού παρόντος μας. Πιο πολύ μ’ αρέσουν οι «αναλύσεις» στο κανάλι του Γολιάθ και του Δαβίδ. Τι είπε ο Γιωργάκης; Συμφώνησε ο Κωστάκης; Συναντήθηκε ο Κλώνος με τον Φου Μαν Τσου; Τά ’φτιαξε ο Νικολάκης με τον Γιαννάκη; Τα βρήκε η Ψώρα με τη Νόρα; Όταν ακούω ειδήσεις για τον Πολιτισμό μού ’ρχονται στο μυαλό εικόνες XXX σε καναπέδες υπουργικών γραφείων. Είναι και οι ευρωεκλογές, τα ταξίδια aux Bruxelles, η σύνταξη που παίρνεις tres chic, τρέλα σας λέω.
Έχοντας εγγραφεί κανονικά από όλους τους υπουργούς Μεταφορών των γαλάζιων, πράσινων και γαλαζοπράσινων κυβερνήσεων, είμαι έτοιμος να θέσω τέρμα στην επαγγελματική μου ζωή. Με συγχωρείτε που αναφέρομαι στα όσα μου έκανε η «κακούργα η κενωνία», αλλά ελπίζω πως δεν έχετε απολέσει το χιούμορ σας.
Ένα παράδειγμα: Πριν από 10 χρόνια οι Τεχνικές Εκδόσεις δημιούργησαν μία από τις καλύτερες Σχολές Ασφαλούς Οδήγησης στην Ευρώπη, τη Safetrack. Μέχρι σήμερα καμία πρωθυπουργάρα, υπουργάρα, βουλευτάρα ή όποια άλλη ελληνούλικη μορφή ζωής δε μας έχει δώσει σημασία, λες και πάσχουμε από πανούκλα! Ένα βράδυ, μάλιστα, είδα τον Νομάρχη Ζορό να κάνει εγκαίνια «Πάρκου Κυκλοφοριακής Αγωγής» στη Θεσσαλονίκη, κάτι που εμείς κάναμε στην πίστα των Μεγάρων όταν ο Εκδικητής τραγουδούσε τα πρώτα του λαϊκά. Αναρωτιέμαι: Τι είναι αυτό που με/μας κάνει αόρατους; Την απάντηση έδωσε ο ¶γγελος Σ., παλιός, ικανός και αξιοπρεπής συνάδελφος, που έκανε το λάθος να μπλέξει με την ΕΡΤ. Δεν τους κάθεσαι, αγόρι μου. Δεν είσαι δικός τους. Τι περιμένεις; Να σε φωνάξουν να κάνεις αυτό που ξέρεις πιο καλά απ’ τον κάθε ξένο ειδικό; Δε θα το κάνουν, γιατί η παρουσία σου χαλάει τη σούπα, ανακατεύει τις μίζες.
Όσο περνούν οι μέρες και η δομική κρίση που δημιούργησαν τα δρακοειδή που κυβερνούν τον πλανήτη πέφτουν σε αδράνεια, τόσο τα άρθρα (μου) απομακρύνονται από την περιγραφή του νέου Banzai, και επιστρέφω στις «ρίζες» μου, σ’ αυτά που γράφω από το 1970: Δεν είναι, ρε βλήματα, οι λαμαρίνες που μετράνε, αλλά εκείνοι που είναι σε θέση να σχεδιάζουν, να παράγουν και, τελικά, να πουλάνε καθρεφτάκια στους ιθαγενείς της Φραπογαλίας, -πρώην- Ελλάδας. Τριακόσιες χιλιάδες Έλληνες (αυτή είναι η μετρημένη αναγνωσιμότητα) διαβάζουν κάθε μήνα τους 4Τ. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που κατάλαβαν, έμειναν κοντά, στήριξαν τον αγώνα και για 39 ολόκληρα χρόνια μας έχουν στην 1η θέση της καρδιάς τους - και της κυκλοφορίας. Αυτά τα χρόνια κυκλοφόρησαν όλοι οι ξένοι τίτλοι για το αυτοκίνητο και όλοι «έφαγαν χώμα». Γιατί; Διότι οι μισοί εκδότες και δημοσιογράφοι είχαν στόχο να: α. αντιγράψουν τους 4Τ, β. σκοτώσουν τον δημιουργό τους. Από τον πολτό ξεχώρισαν οι αξιοπρεπείς, αλλά, όπως σε κάθε καλή προσπάθεια, ο χώρος γέμισε από δημοσιοσχεσάδες που «έσπρωχναν» τα εμπορεύματα των σύγχρονων «Φαραώ», οι οποίοι τώρα αντιμετωπίζουν το μέλλον με δέος, καθώς βλέπουν τις πωλήσεις να κατρακυλούν. Μια μοναδική επιχειρηματική τάξη, που, αντί ν’ αφήσει πίσω της κάτι, τίναξε στον αέρα με αγωγές και μηνύσεις κάθε δημιουργική προσπάθεια. Ξεκίνησα με όνειρο να «γίνει κάτι και στην Ελλάδα», και κατάντησα το όνομά μου να διασύρεται στις ρούγες και στους Τειρεσίες. Λαμόγια και bespoke αργυραμοιβοί έφαγαν, εκτός από την όποια «περιουσία» που είχα, και τα εντόσθιά μου. Η στιγμή που η ιστορία θα γραφτεί δεν αργεί, και να είστε βέβαιοι πως θα γελάσει ο κάθε πικραμένος - αν και νομίζω πως εδώ που έφτασαν τα πράγματα κανείς δεν ενδιαφέρεται πια για κανέναν.
Από το Mirage 2000 στο 2000-5
26 χρόνια με τους αγγέλους της Πολεμικής Αεροπορίας
Κάθε φορά που επισκέπτομαι μια Μοίρα της Πολεμικής Αεροπορίας στέκω για λίγο μπροστά στις φωτογραφίες που δείχνουν νέους χειριστές μπροστά ή μέσα στ’ αεροπλάνα. Στη μία ανθυποσμηναγοί με κοντά παντελονάκια και τα αλεξίπτωτα στα πόδια τους μπροστά σ’ ένα Spitfire. Στην άλλη μπροστά σ’ ένα F84, ένα F5 ή F4. Σε μία, δύο ένας μπροστά σε ένα Harvard. Οι πιο πολλοί απογειώθηκαν εδώ και χρόνια για την τελευταία τους πτήση, κι είναι κοντά στους αληθινούς αγγέλους. ¶λλοι ζουν με τις αναμνήσεις από το σπαρμένο με ζωντανά σύννεφα γαλάζιο, με εικόνες από πολεμικές ή ειρηνικές αποστολές που κανένας αγριο-Έλληνας δε θυμάται πια. Οι πραγματικοί αεροπόροι ήταν, είναι και θα είναι πάντα κοντά στους αγίους.
Η πρώτη φορά που πέταξα με μαχητικό ήταν το 1983. Ήταν ένα από τα δύο πρωτότυπα Mirage 2000 της Γαλλικής Αεροπορίας στο κέντρο δοκιμών της Aviation Marcel Dassault στη βάση του Ιστρ στη νότια Γαλλία. Το αεροπλάνα βρίσκονταν στο τελευταίο στάδιο δοκιμών και δεν είχαν ακόμη παραδοθεί στις Μοίρες. Φαντάζεστε, λοιπόν, την ικανοποίηση του δημοσιογράφου για την παγκόσμια αποκλειστικότητα. Από τότε μέχρι τώρα και την πτήση με το Mirage 2000-5 στην 331 Μοίρα της 114 ΠΜ στην Τανάγρα πέταξα με πολλά μαχητικά, πέρασα ανεπανάληπτες στιγμές και γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, με τους οποίους έγινα όχι φίλος, αλλά αδελφοποιητός. Κοιτώντας τα φωτογραφικά μου αρχεία δακρύζω, καθώς βλέπω τα πρόσωπα των χειριστών που μου έκαναν την τιμή να μου δείξουν μικρά ή μεγάλα κομμάτια της ζωής τους και να με κάνουν να ζήσω τις συγκινήσεις της εκπαίδευσης σε πραγματικές ασκήσεις μάχης. Αυτό το άρθρο δεν αφιερώνεται στο αεροπλάνο, αλλά στους άνδρες και στις γυναίκες που πετάνε όλα τα αεροπλάνα της ΠΑ, αφού δεν είναι οι μηχανές που κάνουν τη διαφορά, αλλά οι άνθρωποι.
Παρασυρμένοι από τους μικρομεσαίους της πολιτικής και τα άρθρα των δημοσιογραφούντων που σιτίζονται από τα μαύρα κονδύλια των οπλάδων, οι περισσότεροι Έλληνες αντιμετωπίζουν απαξιωτικά τους χειριστές. Έλα, μωρέ, τώρα, μου έλεγε γνωστή αγελάδα της πολιτικής που κάθε τόσο κλοτσάει την καρδάρα. Σιγά τη δουλειά. Ακούγοντας τον ελέφαντα αλλά και άλλα και άλλα είδη του κομματικού ζωικού βασιλείου, σκέπτομαι πως δε θα ήταν κακή ιδέα να... ενεργοποιήσω το Κόμμα της Κοινής Λογικής (του οποίου είμαι ιδρυτής, πρόεδρος και μοναδικό μέλος) και να «κατεβώ» στις εκλογές. Μόνο έτσι μπορεί κανείς να σταθεί δίπλα στους αγγέλους και να στηρίξει την ανεξαρτησία της Ισπανίας (δε λέω της Ελλάδας, για να μη με πουν «εθνικιστή»).
Κάτω από την κάλυψη της «πολιτικής ορθότητας», οι Νεοέλληνες δεν καταλαβαίνουν πως, χωρίς τους αγγέλους, δε θα μπορούν να χαρούν τις «κούρσες» τους. Σοβαροί, αποφασισμένοι, αλλά πάνω απ’ όλα ενημερωμένοι, με υψηλό επίπεδο μόρφωσης (το 95% είναι απόφοιτοι ΑΕΙ), έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην προστασία της πατρίδας. Η έννοια «πατρίδα» είναι άγνωστη στα υβρίδια που βόσκουν στα mall, αλλά είμαι βέβαιος ότι το είδος δε διαβάζει την ΠΤΗΣΗ και τους 4Τ. Ο επισμηναγός Χάρης Ξουλεής, που πετούσε το 2000-5 MkII, είναι ένας απ’ αυτούς, αλλά θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από τους χειριστές της ΠΑ. Γνωρίζοντας ότι στο πίσω κάθισμα βρισκόταν ένας (παλιός) δημοσιογράφος ο οποίος, παρά τις 40 ώρες σε μαχητικά, δε διένυε την πρώτη (ή, έστω, δεύτερη) νεότητα, δεν ξεπέρασε τα 3,5 g, αν και οφείλω να πω πως άνετα θα μπορούσε να πάει στα 6, μάρτυς ο Π.Γ., και μη ζητάτε να σας πω πιο πολλά!
Γιατί αναφέρομαι στην ποιότητα, στις γνώσεις και στις ικανότητες των χειριστών; Γιατί το 2000-5 ή τα F16 Block 52+ Advanced, που έρχονται την άνοιξη, ή όποιο μαχητικό προμηθευτεί η Ελλάδα προς 60, 70 ή και 90 εκατομμύρια ευρώ το ένα είναι άχρηστο χωρίς αυτούς. Τα συστήματα των σύγχρονων μαχητικών είναι τόσο σύνθετα, ώστε είναι αδύνατο να τα πετάξει κανείς σε ρόλους αναχαίτισης, επίθεσης ή βομβαρδισμού χωρίς να είναι καλύτερος απ’ όλα μαζί! Ίσως πείτε πως πάντα έτσι ήταν με τους πιλότους της Πολεμικής Αεροπορίας, και μεγάλο το δίκιο σας. Όμως, άλλες οι δουλειές που είχε να κάνει ο χειριστής ενός Spitfire, και άλλες εκείνος ενός Mirage 2000-5. Μια ματιά στα οπλικά συστήματα, στα όργανα πλοήγησης, στους πυραύλους αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους (που έχουν ακτίνα δράσης μέχρι και 350 χλμ.) αρκεί για να πείσει εκείνον που θέλει ή είναι σε θέση να καταλάβει -γιατί υπάρχουν και άσχετοι ή απλώς ηλίθιοι- τις απαιτήσεις που έχει το σύστημα από τον χειριστή.
Μπήκα στην πίσω θέση του -5, συνδέθηκα με το αεροπλάνο, τακτοποίησα τρεις βιντεο/φωτογραφικές μηχανές (η μία στο κράνος μόλις 30 γρ., οι άλλες στις τσέπες της φόρμας) και ετοιμάστηκα για ακόμα μία δύσκολη (για μένα) πτήση. Κι αυτό γιατί -καλώς ή κακώς- δεν μπαίνω σε ένα μαχητικό για να πετάξω... εγώ, αλλά για να καταγράψω τη δουλειά των ανθρώπων που φυλούν Θερμοπύλες. Και επειδή θα βρεθούν πολλοί πολιτικά ορθοί χλεχλέδες να με κατηγορήσουν για «εθνικιστή», γιατί αναφέρομαι στην προστασία της πατρίδας μου, θα επαναλάβω κάτι που λέω και γράφω συχνά. Δεν είμαι Έλληνας, αλλά Ιρλανδός, Ιταλός, Ισπανός, Τούρκος, Γάλλος, Ιάπωνας, Κινέζος (προσθέστε όσες εθνικότητες επιθυμείτε). Ως πολίτης και κάτοικος ενός τόπου που αναπαύονται οι πρόγονοί μου, που σε κάθε μέτρο συναντώ αρχαία μάρμαρα και επιγραφές σε μια γλώσσα που -ακόμη- είμαι σε θέση να διαβάζω, θέλω να διατηρήσω την ελευθερία και την ανεξαρτησία μου. Ένας από τους τρόπους που μπορώ να το κάνω είναι να έχω ισχυρές ένοπλες δυνάμεις και πανίσχυρη Πολεμική Αεροπορία. Αν δεν έχω, αν είμαι ψοφοδεής μαλάκας, πολιτικά ορθός κεφτές, αν μισθοδοτούμαι από το Ίδρυμα Σόρος, είμαι υιός (ή θυγατέρα) του Δρακουμέλ ή προϊόν του γάμου του botox και του επιχειρηματικού βλαχομπαρόκ, τότε... δε χρειάζεται να διαθέτω το 7% του ΑΕΠ για εξοπλισμούς, εκτός αν θέλω να βοηθήσω τους «οπλάδες» να τελειώσουν τις βίλες τους στο «νησί των ανέμων» ή κάποιο μεγαλοεκδότη να κάνει την -παράλληλη- αρπαχτή του. Αν, λοιπόν, είμαι ένας από αυτούς, τότε είμαι άξιος της τύχης μου. Ποια είναι; Μα, η υποταγή στον κάθε «πασά», είτε αυτός εκπροσωπεί τη Νεο-οθωμανική Αυτοκρατορία είτε υπηρετεί τα συμφέροντα της Ντορολίζας των Ανωγείων και του Gollum του Τσουφεμπλιντεχάουζεν, το οποίο Gollum στα 8 χρόνια της «καταλληλοτερότητάς» του δεν επισκέφτηκε ούτε μία μονάδα των Ενόπλων Δυνάμεων._ Κ. Κ.
Mitsubishi Lancer Evolution
Πέντε λεπτά από τη στιγμή που ξεκίνησα, αναρωτήθηκα δυνατά: Τώρα, ρε παιδάκι μου; Τώρα που καταρρέει το σύμπαν και τα εργοστάσια κλείνουν το ένα μετά το άλλο; Δεν μπορούσατε λίγο πιο νωρίς, τότε που ήμαστε μέσα στην καλή χαρά, και οι χώροι στάθμευσης στέναξαν από τις «Μπέμπες», τις «Μερσεντέ» και τις «Καγιέ»;
Γιατί το κάνετε αυτό σε έναν άνθρωπο που όχι μόνο έχει ζήσει, αλλά και έχει φάει με το κουτάλι τη χαζοχαρούμενη εποχή; Ουδεμία απάντηση. Από κανέναν, συμπεριλαμβανομένου Εκείνου ο οποίος, έπειτα από όσα έχω υποστεί, μάλλον με έχει ξεχάσει. Τι να κάνω ο έρημος, το οδήγησα μέχρι τα σύνορα της Μέσης Γης, το Αεροδρόμιο Δεκέλειας (στο οποίο αναφέρομαι παρακάτω), και -αλήθεια- έπαθα την πλάκα μου.
Αν εξαιρέσεις το πίσω φτερό, που κάνει καλό στα ράλλυ, αλλά φέρνει σε τριτοκλασάτο φαναρτζή, τα υπόλοιπα είναι θεϊκά! Ούτε για την ξεχασμένη μου «γιαγιά» δεν έχω μιλήσει έτσι. Αυτό το Lancer είναι, από κάθε πλευρά, η φαντασίωση του Πραγματικού Οδηγού, και «μπράβο» στους μηχανικούς και στους τεχνικούς που το εξέλιξαν. Για μένα, τον «παλιό», το Lancer αποδεικνύει αυτό που λέω 50 χρόνια τώρα: Η εξέλιξη των επιβατικών αυτοκινήτων πέρασε -και για λίγο καιρό ακόμα θα περνάει- μέσα από τους αγώνες στις πίστες και στα ράλλυ, και ας χτυπιούνται οι κύριοι και οι κυριούλες με τα Ιδρύματα, τα Ινστιτούτα και την κάθε λογής εφεύρεση που έχουν ανακαλύψει για να τα κονομάνε χοντρά. Πιο απλά, δε νοείται οδική ασφάλεια χωρίς αυτοκίνητο που έχουν σχεδιάσει και κατασκευάσει άνθρωποι που νοιάζονται και ξέρουν.
Όλα τα άλλα είναι copy-paste της νοοτροπίας των πολιτικά ορθών ηλιθίων, και με συγχωρείτε διά τη γλώσσα που χρησιμοποιώ - διότι έχω και άλλη, χειρότερη!
Kia (pro)cee’d
... How about Chelsea? Tottenham? Liverpool?
Λέμε τώρα... Γιατί να αγοράσω γερμανικά, όταν μπορώ να ψωνίσω νοτιο-κορεάτικα με σχεδόν τα μισά λεφτά και να αισθάνομαι τη σνομπαρία να τρέχει από τα μπατζάκια μου; Ίσως γιατί έχω μείνει πίσω, αφού η πρώτη μου επαφή με τη μάρκα ήταν τραυματική. Ίσως και αυτό να κατατρέχει όλους τους ανθρώπους να νομίζουν πως ό,τι είναι made in Germany είναι καλό, ό,τι είναι made in Italy πάσχει από ηλεκτρικά κ.ο.κ. Πολλά τα απομεινάρια των παλαιότερων εποχών στο image πολλών εταιρειών, αλλά, όπως συμβαίνει με όλους τους σοβαρούς και οργανωμένους λαούς, αργά ή γρήγορα λύνουν τα προβλήματα και προχωρούν στην επόμενη μέρα. Όπως έκαναν οι Κορεάτες με το pro_cee’d. Η λέξη σημαίνει «προχωρώ», πέρα από τα αρχικά ce (που υποδηλώνουν ευρωπαϊκή πιστοποίηση) και τα ed (european design), κι εδώ όχι μόνο προχώρησαν, αλλά και χτύπησαν τη γηραιά ήπειρο εκεί που πονάει. Σωστό; Λάθος! Γιατί; Διότι, παρά την «ψαγμένη» πίσω ανάρτηση, την άριστη ποιότητα κατασκευής, το δυνατό κινητήρα και το κράτημα, το συγκεκριμένο αυτοκίνητο αδικείται τιμολογιακά. Τα 18.000 ευρώ το φέρνουν στο ίδιο επίπεδο με τα υπερτροφοδοτούμενα snob factor, και η δική μου σνομπαρία βγήκε από το παράθυρο όταν με «καθάρισε» κύριος με VW 1.4 Twin Turbo! Πέρα απ’ αυτά, όμως, ο δρόμος που έκανε η Κia είναι από τη Γη στη Σελήνη, σε αντίθεση με την Τζουτζία, που έκανε το ανάποδο.
Ελληνούλικη(*) Αφασία
Νεκροταφείο το αεροδρόμιο Τατοΐου!
Αναδημοσιεύω τμήματα της «ιστορικής» ανακοίνωσης που πρόσφατα δόθηκε στη δημοσιότητα από «αγανακτισμένους» άρχοντες της βορειοανατολικής Αττικής οι οποίοι (sniff) «ανησυχούν» για την «ασφάλειά τους» και «την υγεία των παιδιών τους» λόγω της λειτουργίας του αεροδρομίου. Η ανακοίνωση δεν είναι η πρώτη, και δε θα είναι η τελευταία, αφού εδώ και χρόνια καλά οργανωμένα συμφέροντα θέλουν να κάνουν στο αρχαιότερο αεροδρόμιο της Ελλάδας ό,τι έκαναν στο Ελληνικό: να το «αξιοποιήσουν» και στη συνέχεια να το μετατρέψουν σε κρανίου τόπο. Οι προθέσεις τους είναι τόσο διάφανες, ώστε αναρωτιέμαι αν πιστεύουν πως ΟΛΟΙ οι πολίτες αυτής της χώρας είναι ηλίθιοι. Ας δούμε μια περίληψη των θέσεών τους (οι υπογραμμίσεις δικές μου):
- Μετά την παύση λειτουργίας του Ελληνικού, το αεροδρόμιο έχει επιβαρυνθεί με πολλές, διαφορετικές και επικίνδυνες χρήσεις (σ.σ.: η εκπαίδευση των Ικάρων και των νέων χειριστών είναι... επικίνδυνες χρήσεις!).
- Βρίσκονται σε τελικό στάδιο οι διαδικασίες μετεγκατάστασης των ελικοπτέρων της ΕΛ.ΑΣ. και του Πυροσβεστικού Σώματος καθώς και η 24ωρη λειτουργία του, αντί της 12ωρης (σ.σ.: οι πυρκαγιές, οι μεταφορές ασθενών και βαριά τραυματισμένων πολιτών, οι προσαγωγές εγκληματιών και λοιπά περιστατικά πρέπει να γίνονται εντός 12 ωρών - με 2ωρη παύση το μεσημέρι, για να μη διαταράσσεται η σιέστα των δημάρχων και το botox της Κας Φορμολιάδου, κατοίκου Θρακομακεδόνων και πασών των Ρωσιών).
- Προωθούνται διαδικασίες «αναβάθμισης» προκειμένου να στεγαστούν οι νέες υπηρεσίες της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής (σ.σ.: ενώ κανονικά θα έπρεπε να προωθούνται σχέδια τσιμεντοποίησης, ήπιας οικιστικής ανάπτυξης και δημιουργίας υπερ-τοπικού κώλου αναψυχής).
- Ο Συνήγορος του Πολίτη θέτει θέμα δημόσιας ασφάλειας και διαπιστώνει την επικινδυνότητα των πτήσεων από το συγκεκριμένο αεροδρόμιο. Το πόρισμα εντείνει τις ανησυχίες των κατοίκων των βορείων προαστίων, που διαμαρτύρονται εδώ και χρόνια για την ηχορύπανση και τους κινδύνους που διατρέχουν (σ.σ.: αυτός δεν είναι Συνήγορος του Πολίτη, αλλά του... Ταγίπ Ερντογάν).
- Οι δήμαρχοι συμφώνησαν: α. να συναντηθούν με τους αρμόδιους υπουργούς, β. να απομακρυνθεί άμεσα η Αερολέσχη (σ.σ.: οι Αερολέσχες είναι έξι), γ. να μην εγκατασταθούν τα ελικόπτερα της Ελληνικής Αστυνομίας και τα εναέρια μέσα πυρόσβεσης (σ.σ.: για να καεί ό,τι έχει απομείνει από τον εθνικό δρυμό της Πάρνηθας, να αναγερθούν περισσότερα αυθαίρετα και φαραωνικές βίλες σε δασικές εκτάσεις. Για να νικήσει η κιτσαρία, η μπετονιέρα, για να εκραγούν τα πανωσηκώματα, τα playroom και τα BBQ. Για να γίνουν ιδιωτικοί χώροι πλατσουρίσματος, γήπεδα τένις, χώροι τελέσεως γάμων, βαφτίσεων, βλαχο-ονομαστικών εορτών και λοιπών «ελληνούλικων» εκδηλώσεων. Τέλος, για να μεταστεγαστούν τα ελικόπτερα της Τουρκικής Αστυνομίας και Πυροσβεστικής) και δ. να σταματήσουν οι κυκλικές εκπαιδευτικές πτήσεις (σ.σ.:... και να αρχίσουν οι τετράγωνες).
- Ο Δήμαρχος Αχαρνών επεσήμανε ότι «το Τατόι δεν μπορεί να αποτελεί χόμπι του καθενός» (σ.σ.: εκείνος που έκλεψε την παράσταση -και αποκάλυψε τι περιμένει τα παρθένα δάση της περιοχής- είναι ο Δούκας των Θρακομακεδόνων, που προτείνει να δημιουργηθεί...διαδημοτικό κοιμητήριο στο αεροδρόμιο και στις εκτάσεις των πρώην βασιλικών κτημάτων!).
Νεκροταφείο το Τατόι ζητάει ο Μέγιστος! Τόπος θανάτου για ένα χώρο που προσφέρει ανάσα, ζωή και μάθηση. Νεκροταφείο το πρώτο αεροδρόμιο που απέκτησε η Ελλάδα μετά την απελευθέρωση από τους... προγόνους του! Το «σπίτι» της Σχολής Ικάρων. Ο χώρος που χιλιάδες νέοι και νέες μαθαίνουν να πετάνε ανεμόπτερα, αεροπλάνα και ελικόπτερα - αντί να ξημεροβραδιάζονται στις καφετέριες, να σπάνε κεφάλια στα γήπεδα και να σνιφάρουν ουσίες.
Παρακολουθώ την υπόθεση χρόνια, και υπόσχομαι πως όσο μπορώ να γράφω και να μάχομαι θα πολεμήσω με όλες μου τις δυνάμεις αυτούς που, κάτω από το μανδύα της «ασφάλειας των παιδιών τους», θέλουν μετά το αεροδρόμιο Ελληνικού να τσιμεντοποιήσουν τους μοναδικούς πνεύμονες πρασίνου που έχουν απομείνει στο Λεκανοπέδιο: το αεροδρόμιο στους πρόποδες του εθνικού δρυμού Πάρνηθας και τα πρώην βασιλικά κτήματα.
Ουστ, ρε...
(*) Οι χαρακτηρισμοί «ελληνούλης», «ελληνούλικοι» είναι c/w του δημοσιογράφου κ. Χ΄΄στεφάνου.
Η χειροβομβίδα και η περόνη
Την άφησα στο τέλος σαν ανέκδοτο, με την ευκαιρία του τεύχους της 1ης Απριλίου. Αν προσέξατε, είπα ότι θα πετάξω την περόνη, όπως κάνουν οι κ.κ. Καραμανλής και Παπανδρέου με την «οικονομική» κρίση! Κρατάνε τη χειροβομβίδα και πετάνε την... περόνη ελπίζοντας ότι ο οικονομικός τίγρης της νοτιοανατολικής Ευρώπης που άκουγε στο όνομα «Ελλάς» και άλλαξε σε Χαρτόβια ή και Φραπογαλία «θα τη βγάλει καθαρή». Τέτοιες πολιτικές κάνουν το όπλο να σκάσει στα μούτρα σου και μετά σε φυτεύουν σε μία τρύπα 2x0,80 με μια περόνη περασμένη στο δεξιό αντίχειρα! Ες αύριον._ Κ. Κ.